Feride Çiçekoğlu, “akademik yaşamdan kopmuş olmanın getirdiği boşlukta’’ yazmaya başlamıştır. Yaşanan olağan dışı şeylerin onun olağan yaşam çizgisini kesintiye uğratması, yazma serüveninin çıkış noktasıdır (Tuğcu 1989: 12). Yazarlığı hayatında bir parantez olarak tanımlayan Çiçekoğlu, “yazarak bir arınma yaşar’’ (Sadıkoğlu 2010:98).

Yazar, bir yarışmada mansiyon kazanan “Sabırsız Erik Çiçeği” adlı ilk yazısını “siyasi deneyimlerinden süzülmüş bir çocuk masalı’’ olarak tanımlamaktadır (Tanyeli 1998:41). Siyasi fikirlerinden dolayı yaşadığı mahkumiyet, onun yaratma serüveninin merkezinde yer almaktadır. Uçurtmayı Vurmasınlar adlı eserinde hapishane yıllarını Barış adlı çocuğun gözünden anlatan Çiçekoğlu, “okuru etkin okumaya, boşlukları doldurmaya, suskuları yok etmeye çağıran’’ (Gümüş 1997, 81) bir yazardır.

Yazarın meslekî bilgisi onun eserlerini zenginleştiren ve derinleştiren bir unsurdur. Mekân kurgusuna ait ayrıntılar, onun mimar bakış açısının yansımasıdır. 100’lük Ülkeden Mektuplar’da Berlin ve New York gibi kentlere dair yazılan öykülerde mekân-zaman ilişkisini mimar bir yazarın gözüyle irdelemektedir. Ayrıntı ve gözlem zenginliğinin yanı sıra görselliğin ifadesinde de mimarlık eğitiminin büyük katkısı söz konusudur. İstanbul, sinema ve kadınlığa dair yazılardan oluşan Vesikalı Şehir kitabında kimliğini ve ruhunu yitirmeye başlayan mekânın analizi, yazarın bireysel yaşantısı ile eserleri arasındaki koşutluğu yansıtmaktadır.

Yazar, “hikâye ve romanlarında kendi çevresini anlatma yolunu seçmiş; özgür ve eşitlikçi bakışla sorunları dile getirmiştir’’ (Andaç 2000: 100). Sizin Hiç Babanız Öldü mü? kitabında “Muhayyel Bir Mektup’’ öyküsü başta olmak üzere otobiyografik unsurlar dikkati çekmektedir. “Ben birebir yaşamdan gelen tecrübelere ağırlık veriyorum’’ (Altıner 1991:96) diyen Çiçekoğlu’nun tematik seçimlerine ve temayı işleyiş biçimine dikkat edildiğinde “pırıltılı, sevecen bir anlatı’’ (Aslankara 1997: 87) ile karşılaşılır. Bireysel yaşantısında hayal gücünü kullanarak acı ve işkencelere direnen yazar, yaşadığı travmayı kurmaca dünyasında aktarırken hayal ederek hayata tutunmanın gücünün altını çizmektedir. Hapishane yönetiminin baskıcı tavrı ve işkence anlatılırken “mizah ve hayalle hayata tutunan’’ (Aslankara 1997: 88) tutukluların direncine dikkat çekmektedir.

İlk öykü kitabı incelendiğinde “dolayımlı dil büyüsü yaratma çabası” yoktur. Son öykü kitabında “yeni bir düzey arayışı’’ (Gümüş 1997: 80) dikkat çekmektedir. Eserlerinde yalın dili, samimi anlatımı tercih eden Feride Çiçekoğlu, şiirsel ifadeleri ustaca kullanmaktadır. Yazarın “yenilikçi, yalın dili, ironik, incelikli anlatımı’’ ile kurgulanmış Suyun Öte Yanı, “tarihin acımasız çarkında savruluşları’’ (Andaç 2000: 269) imgelere başvurarak yansıtmaktadır. Askerî darbeyi kendi yaşamında deneyimlemiş bir birey olarak hüzün ve acıyı yoğun olarak anlattığı eserlerinde umudu ve direnci simgeleyen unsurlara sıkça veren Feride Çiçekoğlu, “yazı, hayatımın ta kendisidir’’ (Söğüt 2004: 45) sözüyle yaşama yazarak tutunma öyküsünü özetlemektedir.

Sayfalar: 1 2