1 Ocak 1919’da New York’ta doğdu. Manhattan’da, az sayıdaki söyleşilerinden birinde söylediği gibi, 1951’de yayımlanan ve bugün bir ‘modern-klasik’ sayılan tek romanı “The Catcher in the Rye”daki Holden Caulfield’ın çocukluğuna oldukça benzeyen bir çocukluk geçirdi. 1934-36 arası Valley Forge Askeri Akademisi’ne, 1937-38 arası Ursinus College ve New York Üniversitesi’ne gitti, 1939’da Üniversitesi’nde yazı derslerine katıldı. 1941-48 arasında “Colliers”, “Esquire” ve “Cosmopolitan” gibi zamanın ‘şık’ dergilerinde yirmi öykü yayımladı, ancak 1954’ten beri bunların yeniden yayımlanmasına izin vermiyor. (Yine de, 1974’te korsan bir basım yapıldı)

Salinger, Zen-Budizm öğretisinden etkilendi ve bunu yazdıklarına da yansıttı. ‘Yeni Dönem’ öykülerinden oluşan “Nine Stories” (İngiltere’de For Esme – With Love and Squalor (Esme için – Sevgi ve Sefaletle)) 1953’te yayımlandı.

Salinger, 1950’lerin ikinci yarısından itibaren “New Yorker”da yedi ‘tuhaf’ kardeşli Glass Ailesi’nin birbirine bağlı ‘uzun öykülerini’ yayımlamaya başladı. Bu dizi öykülerin ilk ikisini “Franny and Zooey” adıyla 1961’de, sonraki ikiliyi ise “Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour: An Introduction” adıyla 1963’te kitaplaştırdı. Glass Ailesi’ne ait yayımlanan son öykü olan “Hapworth 16, 1924” ise “New Yorker”ın 16 Haziran 1965 tarihli sayfalarında kaldı.

Salinger, 1963’ten beri yeni bir kitabı çıkmamasına ve neredeyse efsane haline gelmiş bir gizlilik içinde yaşamasına karşın, dünya edebiyat gündemindeki yerini hep koruyor.

Türkçede J. D. Salinger: The Catcher in the Rye: Gönülçelen (Çev.: Adnan Benk); Çavdar Tarlasında Çocuklar (Çev.: Coşkun Yerli, YKY, 1997). Franny and Zooey: Franny and Zooey (Çev.: Ömer Madra, YKY, 1993). Nine Stories: Dokuz Öykü (Çev.: Coşkun Yerli,YKY, 1993; kitaptaki beş öykü daha önce Müfide Pekin çevirisiyle ve Titrek Bacanak adıyla kitaplaşmıştı). Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour Bir Giriş (Çev.: Coşkun Yerli ve Sevin Okyay, YKY, 1999).