Geçmişte bira imalatçısı olan bir restoran işletmecisinin oğlu olarak 1 Haziran 1902’de Mainz, Almanya’da dünyaya geldi.

1916’da Hessen Grandüklüğü Mainz Uygulamalı Sanatlar Okulunda eğitim almaya başladı ve babasının ölümüne ve bununla bağlantılı olarak ailesinin maddi sıkıntılarına rağmen eğitimini bir sanayicinin yardımı sayesinde tamamlayabildi. Daha sonra kendisini Prof. Dr. Bruno Paul’ün daveti üzerine Berlin’e, daha sonra İtalya’ya, İsviçre’ye ve son olarak Otto Wagner ve Joseph Hoffmann ile birlikte çalıştığı Viyana’ya götüren bir “seyahate” çıktı.

Almanya’ya döndüğünde Emil Fahrenkamp 1920’li yılların sonunda Pfau’yu Düsseldorf’a çağırdı. Kalan yaşamının büyük bir bölümünü geçireceği bu şehirde Bernhard Pfau 1930’da mimar olarak serbest çalışmaya başladı ve erken dönem çalışmalarında mağaza tadilatına ve konut ve iş yerlerinin yapımına ağırlıklı olarak vurgular yaptı. 1933’ten sonra İmparatorluk Güzel Sanatlar Odasının ve İmparatorluk Kültür Odasının üyesi olarak konut mimarisi ile ilgili az sayıda sipariş ve silah sanayi ve Nasyonal Sosyalist hava kuvvetlerinden bazı büyük işler aldı.

1938 ile 1940 arasında Ankara ve Eskişehir’deki Türk Şeker Fabrikaları’nın idare binalarının projelerini planladı. 1941’de serbest mimar olarak hava kuvvetlerine alınan Bernhard Pfau, savaş bittiğinde Fransa’da tutuklandı ve hapsedildi. Düsseldorf’a dönüşünü, şehrin yeniden kuruluşu sırasında Düsseldorf belediyesinin planlarına itiraz eden “Düsseldorf Mimarlar Topluluğu”nun kuruluşu izledi. Savaş sonrası dönem, Pfau’un mimari çalışmaları açısından en verimli dönemine denk gelmektedir. Bu dönemde örneğin Cam Sanayii Binası (1948–51) ve Düsseldorf Tiyatro Binası (1959–61) gibi ünlenen eserlerini ortaya koymuştur. Berhard Pfau 1980’li yılların ortalarına kadar mimar olarak çalışmayı sürdürdü.

30 Temmuz 1989’da Düsseldorf, Almanya’da vefat etti.

Ankara’daki Eserleri:
Ankara Şeker Fabrikasının idare binası, 1938–40

Kaynaklar:
Goethe-Institut Ankara
Niederwöhrmeier, Julius: Das Lebenswerk des Dusseldorfer Architekten Bernhard Pfau 1902–1989. Stuttgart 1997.